ایجاد مراکز مشاوره خانواده بر اساس لایحه قانون حمایت از خانواده
در آسیب‌شناسی‌های به عمل آمده در روند رسیدگی به اختلافات خانوادگی، این کمبود مورد توجه منتقدان قرار گرفته است. این موارد به شرح زیر میباشد:
1- بر اساس ماده 7 لایحه قانون حمایت از خانواده، به منظور تحکیم بنیان خانواده و جلوگیری از افزایش اختلافات خانوادگی به ویژه طلاق و سعی در ایجاد صلح و سازش، قوه قضاییه موظف است ظرف سه سال از تاریخ تصویب این قانون، در کنار دادگاه‌های خانواده، مرکز مشاوره خانواده را ایجاد نماید.
2- بر اساس ماده 18 لایحه قانون حمایت از خانواده، در حوزه‌های قضایی که مراکز مشاوره خانواده ایجاد شده است، دادگاه خانواده می‌تواند در صورت وم با مشخص نمودن موضوع اختلاف و تعیین مهلت، نظر مراکز مشاوره خانواده را درخواست نماید.
3- بر اساس ماده 19 لایحه قانون حمایت از خانواده، مراکز مشاوره خانواده ضمن ارائه خدمات مشاوره‌ای، نسبت به اجرای خواسته دادگاه در مهلت تعیین شده اقدام و در موارد مربوط سعی در ایجاد صلح و سازش می‌نمایند. در صورت کسب سازش اقدام به تنظیم سازش‌نامه نموده در غیر این صورت نظر کارشناسی خود را به صورت کتبی به دادگاه اعلام می‌‌کند.
4- در لایحه قانون حمایت خانواده، ثبت طلاق در دفاتر رسمی در بخشی از موارد به صدور گواهی عدم امکان سازش یا حکم مربوط از سوی دادگاه موکول (واگذار) شده است که موجب ضمانت اجرای مقررات این لایحه میباشد.
5- ثبت طلاق و سایر اسباب انحلال نکاح (زوال ازدواج) بر اساس ماده 26 لایحه قانون حمایت از خانواده، در دفاتر رسمی صرفاً پس از صدور گواهی عدم امکان سازش یا حکم مربوط از سوی دادگاه یا گواهی مراکز مشاوره خانواده مبنی بر توافق زوجین (زن و شوهر) بر طلاق و جدایی مجاز میباشد.
6- علاوه بر اقدامات مراکز مشاوره، بر اساس ماده 29 لایحه قانون حمایت از خانواده، دادگاه نیز مکلف است، سعی در حل اختلاف بین زوجین نماید و موضوع را در این مرحله به داوری واگذار نماید. بدیهی است یکی از تکالیف اصلی داوران، سعی برای سازش بین طرفین (زن و شوهر) است.
منبع :
درباره این سایت